| Op 6 juli trokken we met 15 moedige clubleden richting de Vlaamse Ardennen voor onze Ronde van Vlaanderen. Voor een rechtgeaarde wielertoerist zijn er nu eenmaal zaken die je moet gezien hebben. Dus stonden wij om 9h30 vertrekkensklaar op de Bosberg (Atembeke) waar een paar uur later ook onze aankomstlijn zou liggen. |
Via het zuiden reden we gezwind door een prachtig stukje Wallonië richting Ronse. Een paar valse platjes lieten toe om de beentjes wat te strekken. In Ronse werd een technische time-out ingelast maar kort daarna ging het richting Fortuinberg (17%). De toon was gezet!
Kort daarna de Knokteberg (met het venijn in de staart) om vervolgens het magische trio Kwaremont-Paterberg-Koppenberg in de ogen te kijken. De Kwaremont kregen we verteerd. Op de Pater demonstreerde Frans zijn cyclo-cross techniek maar op de Koppenberg werd iedereen te voet gesteld door het spekgladde wegdek. We lieten het niet aan ons hart komen. Niet bij deze zomerse temperaturen en vergezichten die ons aan zomerse vakantiegenoegens deden denken.
Na de kasseien van de Steenbeekdries en de vervelende afdaling van de Stationsberg namen we rustig de tijd om een lokale bakkerij te plunderen. De dame haar omzet schoot de hoogte in. De gekoelde drank was meteen uitverkocht.
Wat daarna kwam had weinig naam, maar begon toch in de kleren te kruipen. Het Foreest, Ladeuze, Steenberg … en vooral de Berendries zijn geen namen waar de profs angst voor hebben. Wij begonnen in elk geval de beentjes te voelen. In dat tussenstukje deed zich evenwel de stunt van het jaar voor. Jean-Luc verloor in een bocht naar links de controle over het stuur maar bleef kalm en stuurde zich gecontroleerd de berm in waar hij op zachte wijze het groen opzocht. Met nog wat gras links en rechts tussen de fiets, kwam hij terug bij de groep. Hij had gelukkig geen schade opgelopen maar als YouTube dit had kunnen filmen, dan hadden we zonder twijfel een wereldhit gescoord.
Gelukkig zagen we ondertussen de kilometers aftellen in de wetenschap dat het orgelpunt eraan zat te komen. De legendarische Muur van Geraardsbergen moesten we nog klein krijgen. We gingen in de aanloop door het centrum om met panache de vesten op te draaien. Daarna kwam die schitterende doorgang richting de echte Muur (even schrikken !) en daarna de Kapelmuur (nog even doorzetten !). Euforie alom voor wie daar bovenkomt met een prachtig vergezicht over Geraardsbergen en omstreken. Sander wou nog even gaan bidden.
In de afdeling die volgde smaakten we al het zoete vocht dat ons binnen afzienbare minuten zou voorgeschoteld worden. Maar de brede kasseistrook genaamd de Bosberg deed ons nog even op de tanden bijten. De voorzitter had zijn krachten beeldig gedoseerd want hij gaf er de laatste 30 meter nog een flinke lap op.
Vreugde alom toen we verzamelen blaasden op het terras van El Faro. Met slechts één gedachte : we hebben de Vlaamse Ardennen gezien en gevoeld en het was fantastisch.
Dank aan alle deelnemers : Alphonse “La Machine” – Danny – Dave – Dennis – Frans – Jean Luc – Koen – Luc – Marc – Maria – Redgy – Sander – Serge – Viviane – Yves.
